Tja, en dan is het eindelijk zover. De eerste voortekenen zijn er en kunnen we ons gereed maken voor de bevalling van Evita. En Evita zou Evita niet zijn dat ze niet op mij kon wachten. Maar Gretha stond er op dat moment niet helemaal alleen voor, gelukkig heeft Gretha heel veel ervaring en deskundigheid om de pups ter wereld te helpen en Evita bij te staan maar alleen is maar alleen dus dan bel je een ‘hulplijntje’ en was onze vriendin Ada Tientjes binnen 7 à 8 minuten op de Foareker aanwezig voor assistentie, support en liefde. Rond de middag om12.00 uur begon Evita onrustig te worden en om 12.10 uur was daar het eerste pupje. Een ‘klein’ meisje en zoals we al 14 nestjes gewend zijn krijgt dit eerste teefje het roze bandje om haar nekje. Na de gebruikelijke check-up natuurlijk meteen op de weegschaal en had deze dame een gewicht van slechts 350 gram. Dit terwijl ‘onze’ pupsels normaal tussen de 450 en 600 gram zitten. Maar wie het kleine niet eert…toch? Rond 12.45 uur begon Evita wederom iets onrustig te worden en zoals we haar kennen was daar zonder problemen om 12.50 uur pup nummer 2 en dit was een reutje met een gewicht van 525 gram. 2 pups geboren en nog steeds was ‘baasje’ niet aanwezig en woningen aan het opleveren in Wolvega. Maar blijkbaar wilde Evita nu wel dat ik aanwezig zou zijn bij de geboorte van pupje 3 en dit duurde dan ook langer dan we gewend waren van Evita. Eindelijk rond 15.00 uur begon ze met de weeën en 8 minuten later was daar inderdaad pupje 3. Een prachtige dame van 470 gram. Deze dame heeft het oranje bandje om haar mooie witte nekje gekregen. Zo’n 40 minuten later melde Evita zich weer en 15.48 uur was daar wederom een teefje. Deze dame had een geboorte gewicht van 520 gram en heeft een rood bandje gekregen. Om 16.35 uur was het weer ‘raak’ en teefje paars kondigde zich aan, een mooie meid met een gewicht van 480 gram. Teller op 5 en nog 2 te gaan.. en met de ervaring van Evita haar 1e nest hadden we al een rekensommetje gemaakt en hadden we zoiets van 19.00 uur zullen ze alle 7 wel rustig bij mama liggen drinken en hebben we Evita al gewassen en gepoetst.. Nou deze gedachte en rekensommetje was wel een beetje dom want de natuur doet niet aan planning en is (gelukkig) niet te beïnvloeden. Evita was heerlijk relaxed en ontspannen en had even een rustmoment ingepland voor het 5-tal. Pas tegen 19.15 uur was er pas weer actie en om 19.25 kondigde zich pupje 6 zich aan, een jongen van wel 525 gram en dit 2e reutje mag bij ons het blauwe bandje dragen. Op de röntgen foto hadden we 7 geteld dus met zekerheid konden we zeggen dat er nog 1 onderweg zou zijn. Pas om 21.15 uur zagen we dat nummer 7, en de laatste zich aankondigde. En wat zou dit worden? Een reutje ..of weer een teefje….? En om 21.20 uur zagen we dat de laatste een mooie dame was met een gewicht van 510 gram. Omdat de ‘afdeling inkoop’ vergeten was om geel lint te kopen heeft deze dame in eerste instantie een wit lintje om haar nekje gekregen. Na dik 9 uren was ‘ons’ N-nest compleet en konden we opgelucht adem halen dat we weer een goede bevalling hadden gehad zonder enige complicaties. Super blij en trots op mama Evita met deze 7-klapper. Eind goed al goed en rond 22.30 uur hadden we Evita ‘schoon’, en de werpkist weer schoon en netjes, dus vanaf nu toch maar genieten van een druk dagje bevalling.

En dan is het weer nacht en tijd om alles gereed te maken voor de eerste nacht met ons N-nest. Het bed in de woonkamer instaleren, Evita en rest van de Dejoni’s roedel nog even een plasje en Gretha maakt alles in gereedheid voor haar 1e nacht in de woonkamer bij de pupsels en Evita. Normaal is dit geweldig maar helaas heeft er rond middernacht zich toch een vreselijk drama voltrokken. De pups en ook Evita waren wat onrustig en daar werd Gretha dus ook wakker van en zag Gretha tot haar enorme schrik dat teefje roze levenloos op haar rug lag en helaas al was overleden. Wat de reden van dit verlies is weten we niet en wat hiervan de reden was zullen we nooit weten want ze deed het net als de rest gewoon goed. Maar zo zie je maar weer dat je met al je ervaring en kennis van zaken ook drama’s meemaakt die je liever als fokker en vooral liefhebber niet mee wil maken. Dit is voor ons de eerste keer dat we op deze manier een pupje ‘verliezen’ en is nog steeds moeilijk te vatten. Maar op de een of andere manier zal ook dit geaccepteerd moeten worden en een plekje moeten krijgen want er zijn nog 6 prachtige en levenslustige pups over die ons Dejoni’s hartje sneller doen laten kloppen en we de volgende 8 weken volop van gaan genieten.

Tot zover de 1e (P)update van de geboorte N-nest.